Kochane, chciałabym podziękować wam za życzenia świąteczne. Jednocześnie przeprosić , zwłaszcza bliskie memu sercu osoby, za to, że osobiście nie przesłałam życzeń. Ale wierzcie mi , nie znalazłam czasu, pracowałam w Święta i dziecka mnie nawiedziły, więc Święta dla mnie były krótkie i intensywne. Jeszcze raz dziękuję za życzenia.
Dzieci najechały i wyjechały, a my wracamy do naszej codzienności. Nie poddając się malignie i tęsknocie za nimi ,cieszę się drobiazgami.
I tak to; słoneczko pięknie świeci, ptaszki śpiewają, w dali słychać pomruki burzy, która krąży dokoła , ale nas nie sięga. W takiej atmosferze fajnie się pisze, albo haftuje, czynię i jedno i drugie. Tym bardziej jest mi przyjemnie, że stół przykryty żonkilowym obrusikiem, bukiet kwiatów jeszcze świeży, roztacza przyjemny zapach kwiatów. Patrząc w okno widzę chowające się za drzewo słońce, które idzie już spać. Cały opisany obrazek składa się na krótką chwilę szczęścia. Jak ja lubię taką wiosnę.
Uchylam rąbka "tajemnicy" z chwili szczęśliwej , jest to ,w obecnej chwili haftowany, mały, infantylny obrazek, który zawsze chciałam wykonać.
Życzę przyjemnego wieczoru.